Bij een lichte contrastwerking, zoals bij de museumwanden (foto 1), wordt de ruimte minder omsloten ervaren en de parketvloer komt ogenschijnlijk meer verdonkerd over dan bij foto 2. De plafondomranding daarentegen werkt als een krachtig op zichzelf staand kader.
De twee kunstwerken die een klein verschil in lichtheidscontrast hebben met de wanden, komen minder sprekend en meer ingetogen over. Terwijl de twee kunstwerken met een meer verdonkerd verschil in lichtheidscontrast met de wanden, juist dominanter en krachtiger overkomen.
In het tweede voorbeeld (foto 2) vervoegt de zwarte plafondomranding zich tot de donkere blauwe wanden en valt daarmee min of meer weg. Ten opzichte van het voorgaande voorbeeld oogt het witte plafond in contrastwerking nu krachtiger. De parketvloer oogt door de donkerblauwe wanden juist iets lichter dan in het andere voorbeeld.
Alle kunstwerken bezitten in deze ruimte een zekere gelijkwaardigheid voor wat betreft de schilder thema’s, kleurgebruik en de goudkleurige lijsten. Daarmee ontstaat er feitelijk een gelijkwaardige contrastwerking bij aanschouwing van de kunstwerken in deze donkerblauwe ruimte; het enige dat afwijkend werkt is de afmetingen van de schilderijen.
Met deze uiteenzetting wordt duidelijk, dat de contrastwerking van het kleurpalet een essentieel bepalende onderbouwing vraagt, daarop aansluitend de kleurtoontinten en dit weer in relatie tot de totale inrichting van de ruimte; in deze situatie de geëxposeerde kunstwerken.
Beleving & kleur
Kleur is een bouwend element binnen het ontwerpproces. Binnen dit proces is het continu zoeken naar een evenwichtige balans in ordening en samenhang van volumes en contouren.
De geselecteerde kleurtoontinten zijn een essentieel onderdeel van het ontwerpplan.
Bijgevoegd filmpje (opgenomen in het Bauhaus-museum in Weimar) laat zien wat de impact van een verschuivend kleurend palet is.